Trzy ga³êzie surmeùskiej w³adzy w Konstytucji

Victorjos Paulosigos
Trzy ga³êzie surmeùskiej w³adzy w Konstytucji
Menia – grudzieĂą 2010

PodstawÂą organizacji wÂładzy jest jej trĂłjpodziaÂł na wÂładzĂŞ legislacyjnÂą, wykonawczÂą i sÂądowniczÂą.
Konstytucja KrĂłlestwa SurmeĂąskiego, art. 4., ust. 1.

Jak kaÂżde demokratyczne paĂąstwo, KrĂłlestwo SurmeĂąskie rozdzieliÂło swojÂą wÂładzĂŞ na trzy oÂśrodki – ten ustanawiajÂący prawo, ten wykonujÂący prawo oraz ten osÂądzajÂący ÂłamiÂących prawo.  „Kiedy w jednej i tej samej osobie lub w jednym i tym samym ciele wÂładza prawodawcza zespolona jest z wykonawczÂą,” jak powiedziaÂł Montesquieu Charles Louis de Secondat, „nie ma wolnoÂści”.  Tak wiĂŞc wprowadzanie rozdziaÂłu wÂładzy sÂłuÂży przede wszystkim obywatelom; zapewnia, Âże Âżaden oÂśrodek wÂładzy nie weÂźmie za duÂżo dla siebie stajÂąc siĂŞ tyranem dla swoich obywateli.
ZnajÂąc powĂłd rozdzielenia wÂładzy, sprawdÂźmy jak ten rozdziaÂł wyglÂądaÂł na przestrzeni lat.  Wraz z rozwojem KrĂłlestwa, zasada trĂłjpodziaÂłu zaczĂŞÂła siĂŞ umacniaĂŚ.  RozpoczynajÂąc swojÂą dziaÂłalnoœÌ KonstytucjÂą z 8 czerwca 2006 roku, „wÂładzĂŞ ustawodawczo-wykonawczÂą stanowi[Âł] monarcha KS”.  Dopiero ustawa zasadnicza z dnia 8 sierpnia 2007 roku wprowadzaÂła znacznÂą zmianĂŞ, pierwszÂą takiego stopnia – KrĂłl oddaÂł swojÂą zwierzchnoœÌ nad Dworem KrĂłlewskim <rzÂądem> Kanclerzowi, a przewodniczenie Senatowi oddaÂł MarszaÂłkowi.  AnalizujÂąc jednak g³êbiej, zauwaÂżyĂŚ moÂżna, Âże po raz pierwszy zostaÂły oficjalnie nadane KrĂłlowi Surmenii uprawnienia sĂŞdziowskie KonstytucjÂą z 10 czerwca 2008 roku – obecnÂą.  Tak wiĂŞc nie zawsze chĂŞĂŚ rĂłwnowagi wÂładzy oraz strach przed tyraniÂą byÂły priorytetem surmeĂąskich obywateli.  PowyÂższy przykÂład ilustruje potrzebĂŞ zapewnienia kompletnoÂści wÂładz tzn. posiadania kogoÂś na stanowisku w razie nagÂłych okolicznoÂści.
Obecnie, wÂładzĂŞ ustawodawczÂą stanowi Eklezja SurmeĂąska <jednak obowiÂązujÂą jeszcze trzy dekrety krĂłlewskie>, wÂładzĂŞ wykonawczÂą <skupionÂą w dwu „podoÂśrodkach”> – KrĂłl i Archontea a wÂładzĂŞ sÂądowniczÂą - SÂąd NajwyÂższy wraz z KrĂłlem Surmenii.  MoÂżna przyj¹Ì, Âże surmeĂąska wÂładza ma dwĂłch oryginatorĂłw: NarĂłd oraz KrĂłla.  KrĂłl jest odpowiedzialny za wÂładzĂŞ sÂądowniczÂą oraz poÂłowĂŞ wÂładzy wyknonawczej <poprzez powoÂływanie sĂŞdziĂłw SÂądu NajwyÂższego oraz dziedzicznoœÌ tronu>.  NarĂłd, natomiast, odpowiedzialny jest za wÂładzĂŞ ustawodawczÂą oraz drugÂą poÂłowĂŞ wÂładzy wyknonawczej <wybiera EklezjĂŞ, ktĂłra w nastĂŞpstwie rozpoczyna pracĂŞ Archontei>.
W obecnym systemie politycznym zadania KrĂłla Surmenii sÂą znacznie ograniczone do roli reprezentacyjnej.  Mimo to, zatrzymuje on parĂŞ waÂżnych prerogatyw.  To on zarzÂądza wybory oraz podpisuje <lub wetuje> ustawy.  On powoÂłuje sĂŞdziĂłw oraz stosuje prawo Âłaski.  Pierwszy ustĂŞp artykuÂłu trzydziestego siĂłdmego zawiera w sobie zapis, ktĂłry nigdy nie byÂł zinterpretowany prawnie <zdaniem moim specjalnie> pozostawiajÂąc KrĂłlowi swobodnÂą realizacjĂŞ „stania na straÂży Konstytucji” oraz „reprezentowania jednoÂści caÂłego narodu”.  
DziĂŞki tym zapisom, wÂładza krĂłlewska nabiera sensu: zaÂłoÂżyciel Surmenii ma najdÂłuÂższe i najlepsze doÂświadczenie w prowadzeniu paĂąstwem a wybĂłr swojego nastĂŞpcy poprzez adopcjĂŞ daje wystarczajÂąco duÂżo czasu do przygotowania tej osoby na wÂładcĂŞ; nawet gdy obecny i przyszÂły wÂładca nie podzielajÂą swoich poglÂądĂłw, przyszÂły wÂładca jest wystarczajÂąco przygotowany do wÂładania rozsÂądnie wspĂłlnym dobrem Narodu.  Najbardziej kontowersyjnym zapisem tego rozdziaÂłu, a moÂże nawet caÂłej Konstytucji, jest ten o „nietykalnoÂści osoby KrĂłla”.  Zapis ten jednak zostaÂł wytÂłupaczony przez samego wÂładcĂŞ, „NietykalnoœÌ przysÂługuje wy³¹cznie gÂłowie paĂąstwa, poniewaÂż chroni jÂą przed jakimkolwiek radykalnym ‘rozprawieniem’ przez rzÂądzÂących oponentĂłw”.
Eklezja SurmeĂąska pozostaje najpotĂŞÂżniejszym oÂśrodkiem wÂładzy gdyÂż ustawy przez niÂą przyjĂŞte ustĂŞpujÂą jedynie Konstytucji w hierarchii surmeĂąskich praw.  DziaÂłania jej sÂą wiĂŞc jedynie ograniczone KonstytucjÂą.  Na dodatek, Eklezja sprawuje zwierzchnoœÌ nad ArchonteÂą: zarĂłwno poprzez wybĂłr Archonta jak i „sprawowanie kontroli nad dziaÂłalnoÂściÂą Archontei”.  Jedynym punkten braku peÂłnej autonomii  SurmeĂąskiej Eklezji moÂże wydawaĂŚ siĂŞ zarzÂądzanie wyborĂłw przez KrĂłla oraz moÂżliwoœÌ skrĂłcenia przez niego urzĂŞdujÂącej kadencji.  SkrĂłcenie musi jednak nastÂąpiĂŚ na proÂśbĂŞ samej Eklezji a wybory muszÂą odbyĂŚ siĂŞ co trzy miesiÂące na bardzo precyzyjnych zasadach okreÂślonych KonstytucjÂą i OrdynacjÂą WyborczÂą.  Archontea, pod kontrolÂą surmeĂąskiego parlamentu, nie posiada wielu konstytucyjnych zadaĂą lecz dziĂŞki zapisowi, Âże Archont „wykonuje inne zadania przewidziane prawem” urzÂąd ten szybko zyskuje na uprawnieniach zapisanych w ustawach.
WÂładza sÂądownicza, jest najmniej  omowianÂą wÂładzÂą w Konstytucji.  Mimo to, ma ona szerokie uprawnienia, ktĂłrych nie posiadajÂą dwie pozostaÂłe wÂładze.  SĂŞdziowie powoÂływani sÂą przez KrĂłla na najdÂłuÂższÂą kadencjĂŞ spoÂśrĂłd wszytkich kadencyjnych urzĂŞdnikĂłw – szeœÌ miesiĂŞcy i praktycznie nie mogÂą byĂŚ odwoÂłani.  SÂąd NajwyÂższy osÂądza tych ÂłamiÂących prawo oraz decyduje o zgodnoÂści z KonstytucjÂą wszystkich pozostaÂłych praw a co za tym idzie ustanawia obowiÂązujÂącÂą interpretacjĂŞ prawa.  Aby podkreÂśliĂŚ i zabezpieczyĂŚ rolĂŞ SÂądu NajwyÂższego w przestrzeganiu prawa, Prezes SÂądu NajwyÂższego ma dostĂŞp do wszystkich tajemnic paĂąstwowych oraz ma prawo ujawniĂŚ kaÂżdÂą tajemnicĂŞ jeÂśli postanowi, Âże ukrywanie jej przed Narodem szkodzi obywatelom i paĂąstwu.
Surmenia jest paĂąstwem, ktĂłry ³¹czy w sobie demokratyczny trĂłjpodziaÂł wÂładzy razem z monarchistycznym ustrojem.  Wszystkie trzy ga³êzie wspó³dziaÂłajÂą ze sobÂą dla dobra ogó³u zachowujÂąc rĂłwnowagĂŞ aby Âżadna nie staÂła siĂŞ zagroÂżeniem dla najwiĂŞkszego skarbu narodowego – obywateli.

Bibliografia
• Konstytucja KrĂłlestwa SurmeĂąskiego. 2008.
• Paulos Petrosigos, Wybory 2008 – post nr 9. 2008.
• de Secondat, Montesquieu Charles Louis. O duchu praw. 1748 r.